Gözlerinde kaybolan bu sabahsız gecelere hapsoldum
Anılar duman olmuş, yaş olur kanamaz yarem
Bir umut nöbetlerdeyim aşkın kötü huylu bir kanser gibi sarmış yüreğimi
Hiç halim yok zaten

Yine daralıyor bu göğüs kafesim
Adını zikreden bir yudum nefesim
Pas tutar mı aşk yas tutan anılar
Dört duvar ve ben dramatik piyesim

Derdimsin gecelere demir atmış
Dost ay ışığı güneşim beni satmış
Kök salan o aşkının meyvesi
Yanağımdan süzülen tuzlu bir tatmış

Yerini almış kronik acılar
Sensiz dünya dipsiz kuyudur
Utanma yüreğim dök içini ağla
Gözyaşı tanrının sihirli suyudur

Ve cana biriken yarına sel oldu
Savrulur beden oradan oraya
Dün yüzüme gülen bugüne el oldu
Kavrulur bu kalp ne desem boş

Gözlerinde kaybolan bu sabahsız gecelere hapsoldum
Anılar duman olmuş yaş olur kanamaz yarem
Bir umut nöbetlerdeyim aşkın kötü huylu bir kanser gibi sarmış yüreğimi
Hiç halim yok zaten

Sana vurgun bu deli kalbim
Şimdi tuz buz hâlde nicedir hâlim
Kırık bir sazla derdini yazanlar
Beni anlar ancak ölü ozanlar

Senden sonra yok durdu alem
Hem ecelim oldun bak hem de çarem
Dahası kalmadı içimde bir telaş
Ne yaşama derdi var ne de bir savaş

Varsa yoksa sen düşlerin tavanı
Saçların gibi tütünümün dumanı
Sisli hayaller kaplar içimi
Bu sensizliğin en komalı biçimi

Ve cana biriken yarına sel oldu
Savrulur beden ordan oraya
Dün yüzüme gülen bugüne el oldu
Kavrulur bu kalp ne desem boş

Gözlerinde kaybolan bu sabahsız gecelere hapsoldum
Anılar duman olmuş yaş olur kanamaz yarem
Bir umut nöbetlerdeyim aşkın kötü huylu bir kanser gibi sarmış yüreğimi
Hiç halim yok zaten